Nu er geen avondklok meer is en de café’s véél later sluiten dan voorheen is de kans heel groot dat ik af en toe al eens in het donker naar huis fiets.

Ik kijk reikhalzend uit naar een jagende kerkuil of vleermuis maar ook op de begane grond is er op dit late tijdstip nog volop leven. Ratten en muizen schieten de fietswegel over en ook halve stekelige bolletjes (egels hebben maar liefst tussen de 6000 à 9000 stekels) trippelen op hoge poten al snuffelend door de nacht. 

Het verbaast me telkens opnieuw hoe snel deze kleine dieren wel niet zijn.  Egels, wegend tussen de 800 en 1200 gram, hebben een snelheid van 2 meter per seconde en kunnen in een nacht een paar kilometer afleggen.

Ik vind het wonderlijk dat er in mijn buurt nog egels rondlopen: zowat elke tuin wordt verhard, er verschijnen overal betonplaten met daarop een draadhek en bij de kaasfabriek rijdt een automatische maairobot over het gazon.  (De resultaten hiervan hebben we al volop kunnen zien en lezen in de media)

De egel heeft echt een grappige snoet en met zijn klein slurfachtige snuit gaat hij op zoek naar voedsel.  Egels eten vooral slakken (welkom in mijn tuin, het stikt hier nog steeds van de slakken), larven en regenwormen maar als ze kans krijgen, durven ze ook wel een jonge vogel eten of kikkers en padden.

Egels smakken bij het eten en in de paartijd maken ze het meeste lawaai: ze snuiven, blazen en durven ook snurken… deze geluiden heb ik nog nooit gehoord.  Voorlopig hou ik het erbij dat ze echt heel rap kunnen lopen op hun hoge pootjes.

Bron: www.natuurpunt.be en www.vivara.nl