Het landschap van De Kreken van Saleghem is door mensenhanden gevormd; met verschillende stadia van het verlandingsproces: van open water tot broekbos. De verschillende stadia in het verlandingsproces, van open water naar moerasbos, zijn vanuit natuurwetenschappelijk oogpunt zeer waardevol. Zonder beheersmaatregelen en de natuur haar gang laten gaan, zouden de drijftillen, de rietlanden en schrale hooilanden zich ontwikkelen tot één groot (moeras) bos. Dit zou wel een natuurlijke ontwikkeling zijn, maar de variatie en de natuurwaarden van het gebied als geheel zouden sterk achteruitgaan. De meeste planten en dieren zouden verdwijnen.

waarom:

• verschillende landschapstypen handhaven
• de rest van de Saleghemkreek kan zich zonder menselijke ingrepen tot een natuurlijk moerasbos ontwikkelen

wie:

• vrijwilligers
• wekelijks donderdag en zaterdag

wat:

• knotten, hakken en snoeien
  • onderhoud van ongeveer 850 knotbomen - tijdens de wintermaanden krijgen een 120-tal knotwilgen in het Saleghemkrekengebied en langs de Grote Geule een kapbeurt
  • kappen van wilgenstruiken in het Rietmoer en het Panneweel in de strijd tegen verbossing van waardevolle moerassen
  • snoeien van de hoogstamboomgaard rond het Natuurhuis Panneweel en verzorgen van de hagen en houtkanten
  • onderhoud (maaien, kappen, inboeten) van enkele nieuw aangeplante bosjes en kleine landschapselementen in de Ruilverkaveling Sint-Gillis-Waas

• maaien en hooien van gras, riet en ruigte.
  • rietvelden, graslanden, slootkanten,… waar geen paarden of runderen kunnen grazen, maaien we machinaal of met de zeis; een garantie voor bloemrijke begroeiingen - insecten (nectar) rietlandbeheer - riet regelmatig maaien (jaarlijks gemaaid riet is evenwel niet aantrekkelijk voor de fauna, met het riet worden ook ‘s winters veel overwinterende insecten afgevoerd en verdwijnen broedgelegenheden voor Kleine Karekiet en Rietgors, maaien met een beurtrol van 5 jaar)

• extensief graasbeheer
  • inzetten van grote grazers, paarden of runderen, zoals in het Panneweel, Sint-Jacobsgat, en d’Eilanden - voeden zich niet alleen met gras maar ook met ruigteplanten zoals distels - extensief graasbeheer zorgt voor een meer parkachtig landschap met spontane opslag van bomen en struiken - meestal dieren van landbouwers of paardenliefhebbers
  • runderen trappen de oevers open.
  • grazende schapen op de dijken houden de grassen in toom

• onderhoud van wandelpaden.
  • wandelwegen open en aantrekkelijk houden voor de bezoekers door geregelde maai- en snoeibeurten - in het Steengelaag, het Sint-Jacobsgat en langs de Grote Geule

• zwerfvuil