De wandeling vertrekt bij de ingang van De Groene Putte, in de Vogelzangstraat. Daar staat een infobord van Natuurpunt, je kan dus niet missen. Je komt best met de fiets, veel parkeergelegenheid is er niet, parkeren in de berm kan wel. De wandeling is zo’n 7 km lang, maar je kan ze altijd verlengen of inkorten, op www.wandelknooppunt.be zie je het best hoe dat kan.

Download hier het gpx bestand, of volg de route via RouteYou. 

De Groene Putte is aangekocht in 2015, het gebiedje is een kleine 3 ha groot en bestaat uit twee delen. Tegen de straatkant een 40 jaar oud sparrenbos met ook wat zomereik en ruwe berk. De fijnsparren hebben geleden onder de droogte en kregen daarbij ook nog eens de letterzetter op bezoek. De letterzetter is een kleine schorskever (0,5 cm), die het sterk gemunt heeft op verzwakte fijnsparren en ze dodelijk kan treffen. Zo goed als alle sparren waren daardoor afgestorven en in het najaar van 2020 hebben we ze gekapt. Intussen hebben we er zo’n 550 struikjes geplant en we hopen binnen enkele jaren terug te kunnen genieten van een gevarieerd loofbos. Wandel je wat verder het pad in, dan kom je in een opener gedeelte: een volgestorte zandwinningsput uit de jaren ’70. In de zomer grazen er een aantal runderen in dit deel om het open karakter te behouden. Ga er gerust eens op verkenning.

Keer terug, en in de Vogelzangstraat vertrekt je wandeling naar links. Via rustige zandwegen en het Riet (een verharde weg doorheen een woonkern) nader je de Nederlandse grens. Je zal merken dat de letterzetter overal duchtig heeft huis gehouden. Verschillende sparrenaanplantingen zijn dood, en vaak al gekapt. Waar er nog wel sparren staan, moet je uitkijken voor het goudhaantje, met zijn 8,5 cm het kleinste vogeltje van Europa. Goudhaantjes voeden zich met spinnen en insecten. Strenge winters kunnen hun aantal decimeren, maar met de klimaatopwarming hebben ze daar de laatste jaren geen last van. Ze vertoeven meestal in de toppen van naaldbomen wat het moeilijk maakt om ze te zien. Ze laten zich wel makkelijk horen, met hun typische hoge zang en roepjes. In de winter leven ze in kleine groepjes, vaak samen met mezen.

Wil je al een eerste blik werpen op ons natuurgebied ‘Het Speelhof’,ga dan voorbij Riet 54 de wegel  in voor zo’n 300 meter. Aan de linkerkant ontwaar je dan dit mooie natuurgebied. Je moet daarna wel op je stappen terugkeren. Het gebied zelf is niet vrij toegankelijk. Net voor de Nederlandse grens ga je rechts, de Oudestraat in. Wat verder, voorbij de splitsing met de Driehoefijzerstraat, zie je rechts terug ‘Het Speelhof’.

Het Speelhof ligt op de zandrug Stekene-Moerbeke. Op de zandige delen is de vegetatie arm en doet ze denken aan heischraal grasland. Deze delen kleuren in de zomer geel van de grote ratelaar. De singels en greppels zijn vochtiger en je vind er bloemrijke ruigten met grote wederik en grote kattenstaart. Deze greppels staan grote delen van het jaar onder water. Planten zoals scherpe zegge en driedelig tandzaad zijn daaraan goed aangepast. Verderop wandelen we verder via de Speelhofdreef. In het noorden van Stekene staan veel weekendverblijven, in alle soorten en formaten. Sommige worden permanent bewoond, andere zijn in verval. Niet allemaal even esthetisch ingericht, en hondengeblaf verstoort er vaak de rust. Het is maar een kort stukje van de wandeling, dus even doorbijten. Vanaf nu volgen we de wandelknooppunten van de Provincie Oost-Vlaanderen (49 – 52 – 51 – 50 – 44 – 45).

Iets voor het knooppunt 51, wandelen we langs een aantal zandwinningsputten. Die worden momenteel gevuld met inert materiaal. Hun nabestemming is recreatie. De gemeente Stekene heeft plannen om het gebied natuurvriendelijk in te richten, maar voorlopig is dat nog niet aan de orde. Heb je intussen dorst of honger gekregen, volg dan de pijltjes naar het ‘Boscafé’ voor een klein zijsprongetje. Na een tijdje kom je terug aan bij de Vogelzangstraat en zit de wandeling erop. Hopelijk heb je ervan genoten.