Hoe snel gaat een zot jaar vooruit?   Het is alweer september.  Nog 4 maanden en we zitten aan het einde van het jaar 2021. Overal ter wereld (zelfs in België) zet de natuur de puntje op de ‘i’, haar krachten zijn niet te vatten.  Rondom mij echter lijkt het alsof moeder natuur haar gewone gang gaat. (ook al regent het iets te veel naar mijn zin en ben ik echt blij met zon en wolken en géén spat regen.  Ja, een mens kan blij worden van kleine dingen.)   Sinds half augustus zijn de bomen beginnen verkleuren: Het frisse groen maakt eensklaps plaats voor verscheidene kleurentinten.  

's Avonds klaart het dikwijls uit en dan legt de zon een mooie warme oranje gloed over het land.  Het gezang van de veldkrekel heeft intussen plaats gemaakt voor het gesjirp van de sprinkhanen.  Als je door het hoge gras loopt, springen ze zomaar voor je vooruit.  Poog ze maar te vangen.  Maar ik lig liever stil in de ondergaande zon te luisteren.  Hoogzomer, de zomer is bijna uit.  En even bekruipt mij het ‘terug-naar-school-gevoel’ en dat op mijn 45ste.  😊 

Totaal onverwachts keerden onlangs enkele bosmonsters en vampieren terug.  Enkele nachten geleden (en bij volle maan dan nog wel) werd ik wakker van het gegil van het bosmonster vrouwtje bosuil.  Ze zat super dichtbij en tegen beter weten in heb ik toch geprobeerd om haar te spotten met mijn verrekijker.  Jammer genoeg hielp het licht van de maan niet veel.  Intussen heeft ze wel succes: sinds kort roept er een mannetje terug.  Het verliefde koppel hoor ik nu soms roepen ’s avonds bij schemer maar ook vroeg in de ochtend. 

De ‘vampieren’ scheren sinds kort ook weer over onze tuin en sloten.    Vleermuizen spreken al van oudsher tot de verbeelding: een vleermuis zag er uit als een muis met vleugels , dus dat beest moest wel uit de onderwereld komen? Veel later spijkerden men  vleermuizen vast aan deuren om de duivel en het kwaad af te schrikken)  En door de komst van het C***** -virus zijn ze nu helemaal de kop van Jut.  Vleermuizen zijn nochtans nuttige vliegende wezentjes want ze eten die zoemende rotmuggen op. 
Vleermuizen zijn kunstige vliegers.  Hun ogen zijn amper ontwikkeld maar hun oren daarentegen doen het beter dan die van jou en mij.  Terwijl wij straffe lampen nodig hebben om ook maar iets te kunnen zien in het donker, jagen zij volop op basis van echolocatie (geluid/trillingen) achter insecten zonder dat ze ergens tegen aan botsen. (soms loopt het ook wel eens fout af)  Ik vind het altijd  spannend om ze in het oog te houden omdat je nooit vooraf weet uit welke richting ze komen om de aanval op een nieuwe lading insecten in te zetten. 

(voor meer info: www.natuurpunt.be) 

Ook overdag is het nog een druk van jewelste in de tuin: vanaf het moment de zon ook nog maar even schijnt, komen vlinders, libellen en bijen tevoorschijn. Mijn droom van een mooi zonnebloemenveld werd deze zomer dan wel in de kiem gesmoord door de ‘vliegende’ slakken maar ik geniet nu van de overlevende zonnebloemen.  Ze komen nu pas tot bloei  maar dat is een geluk bij een ongeluk: de bijen doen zich te goed aan de nectar.  Meesjes komen af en toe eens al eens piepen in de tuin of de pitten nog niet rijp zijn maar voorlopig kunnen zij zich nog te goed aan allerlei insecten.  

Nog even en ik kan mijn silo’s met zonnebloempitten weer vullen.  Maar de volgende 4 maanden mogen trager vooruit gaan dan de 8 voorbije maanden.