De voorbije weken ben ik al een paar keer mee trekvogels gaan tellen.  Een van deze trektellingen leidde me op een grauwe zaterdagochtend naar het dakterras van de gemeente Temse.  Het uitzicht was prachtig: ik kon neerzien op de bochtige Schelde, ik had zicht op een oud pakhuis en met een verrekijker zag ik meer vogels vliegen dan ik ooit had verwacht.  Het geluid van de ontwakende stad vermengde zich met het verbazingwekkende harde geroep van de vogels en ik had kortom een paar uur de tijd van mijn leven.  Ondanks het miezerig weer had ik toch een paar mooie groepen overtrekkende vinken en spreeuwen. 

Na een paar uur verliet ik de 'grote' stad en in de namiddag zwierf ik rond in mijn geliefd biotoop: de bossen rond Sint Jansteen.  De grauwe lucht was opengescheurd, er was een beetje wind en de zon legde een gouden gloed over het landschap.  Er was eindelijk terug wat leven in de brouwerij. 

Het bos in de herfst betekent vallende bladeren, bessen en nootjes, paddenstoelen, af en toe nog een rondvliegende libel of vlinder en bomenschors, véél bomenschors.  Heb je ooit al eens naar boomschors gekeken met een vergrootglas?  Een aanrader, doe gewoon eens gek en er gaat een nieuwe wonderlijke wereld voor je open: je ziet bergen, plateau's , rivierbeddingen, diepe ravijnen en zilveren spoorlijnen (wat naderhand de slijmsporen van een slak blijken te zijn). 

Schors is een goede verstopplaats voor monstertjes zoals pissebedden en spinnetjes maar ook schattige lieveheersbeestjes vinden er een goede schuilplaats. Een en al leven op, onder en tussen de barsten van de schors. Het is ook het uitgelezen moment om die ene kever van dichtbij te bestuderen en je te verwonderen over de schoonheid van een op het eerste zicht toch wel een eng uitziend beestje.

Duik gewoon de natuur in, neem een vergrootglas mee en luister, hoor en zie en laat je gewoon eens goed gaan.  Wist je dat zelfs de Sint marsepeinen bolletjes rondstrooit in de natuur? 

peervormige stuifzwam (niet opeten) © Ilse Tits