De dagen korten, de nachten worden alsmaar langer.  Vorige week werd ik met mijn neus bikkelhard op dit feit gedrukt.  Bij het binnenstappen van de supermarkt was het nog licht.  Toen ik er buitenkwam was het nacht.  Gelukkig bracht de kerstversiering enig soelaas, veel lichtpuntjes in de duisternis.  Nog een goede 2 weken en dan lengen de dagen eindelijk weer. 

Airport Ilse is ook weer open : tal van gekende gevleugelde vriendjes vliegen vlijtig op en af en ik heb zelfs een nieuwe gast: de Vlaamse gaai komt af en toe op bezoek.  Verder lijkt het wel alsof de natuur een beetje doodgaat: alle kleurrijke bloemen zijn weg, het gras wordt grauwgroen.  De eikenbomen verliezen volop hun bladeren.  Ongeveer 2 weken geleden hadden ze nog mooie bruinrode tot felgele bladeren.  De bladeren staken fel af tegen de soms knalblauwe lucht (ja, af en toe scheen de zon). Een lust voor het oog.  Nu lijkt het wel alsof het eikenbladeren sneeuwt en de kale plekken in de kruin van de boom worden groter en groter.

Overdag trekken er groepen kolganzen over en dit tot groot jolijt van mijn parkieten.  Elke groep ganzen wordt enthousiast begroet.  Enkele nachten geleden haalden de bosuil me weer uit mijn slaap.  Zijn  ‘oehoe’  klinkt nu al veel vertrouwder en ik was superblij om hem eindelijk nog eens te horen.

Plots moet ik denken aan een zinnetje uit het liedje van U2,  Nothing changes on new year’s day?  Op het eerste gezicht  heeft het daar wel van weg: de jaarcirkel is rond.  Nog even en het is alweer kerst en nieuw, de natuur gaat slapen, ogenschijnlijk want stiekem maakt ze zich al klaar voor het nieuwe jaar. 

En ik?  Ik zit met mijn koffie in de zetel,  de kat op schoot in de tuin te staren net zoals vorig jaar.  Deze keer vallen me echter meer details op: tussen de koolmees en de pimpelmees hangt een voederblok met zaadjes en in principe kunnen ze ieder aan een kant zaadjes uitpikken. 

De pimpelmees vindt het maar niks want met een luid gepiep en dreigende vleugels gaat ze (hij? Bij pimpelmezen zie je het verschil niet ) op de koolmees af.  De koolmees, groter en forser dan de pimpelmees, verdedigt zich nog maar druipt uiteindelijk af.   

Er zitten 3 merels die elkaar tolereren (er liggen dan ook veel gedroogde wormpjes) maar de roodborstjes daarentegen jagen elkaar weg.  Heel onopvallend komt de heggemus plots van tussen de houten schutting gepiept. Heel onopvallend, maar ik merk het wel. En nu ik deze details begin op te merken, is dit eigenlijk het moment om andere dingen te ontdekken en te leren kennen?  De donkere avonden en het super slechte weer zorgen ervoor dat ik nu tijd heb om te blokken en te studeren, zodat ik er in de lente weer tegen aan kan.

Nothing changes on new year’s day?  Ik denk van wel.  Het leven kabbelt verder maar met steeds meer kennis van de wondere natuur waarbij ik tegelijk besef dat ik er nog niet veel van ken.  

Ik start met iets dat ik al lang van plan was en waar ik nu eindelijk tijd voor ga maken: https://www.floron.nl/plantenjacht