En dan ga je op zoek naar amfibieën, bij voorkeur bij vochtig weer en warmere temperaturen.

Ik help al jaren mee bij de amfibieënoverzet in Kallo, een jaarlijkse traditie op donderdag!  Gedurende de maanden februari en maart helpen we deze schatjes een handje om ze veilig over de drukke baan over te zetten.

Amfibieën brengen de winter al slapend door in de modder.  Bij het stijgen van de temperaturen worden ze wakker en begeven ze zich naar hun paringsgebied.

Hun tocht zit vol met niet zo’n aangename verrassingen.  De grootste hindernis blijven drukke autowegen die overgestoken moeten worden.  Een wand houdt hen tegen en gedurende een 2 tal maanden en dat 2 keer per dag worden ze dan overgezet naar de andere kant waar de vrijheid weer lonkt.

Onze avondwandelingen zijn altijd spannend: uitgedost met zaklampen, fluojassen, emmers, potdlood en karton om onze scores te noteren.   Vinden we iets of niets en verder moeten we altijd goed nazien of we niks over het hoofd zien want geloof me een salamander is echt klein.  De salamander, een mooi wezentje met inie – minie – pootjes, kan er door de koude soms stokstijf bijliggen maar als je ze dan even opwarmt dan komen ze snel weer bij.  Bij het overzetten letten we er op dat we ze een beetje uit de wind zetten: een kuiltje in het zand is ideaal. 

De wezentjes waar ik het meeste respect voor heb, zijn de padden – en kikkervrouwtjes.  Meteen nadat ze uit hun winterslaap ontwaken, gaan ze op pad met in hun buik rijpende eicellen.  Het is best mogelijk dat ze tijdens hun tocht een mannetje tegen gekomen.  Daar die mannetjes (in mijn ogen toch) gemakzuchtig zijn, klampen ze zich vast aan het vrouwtje en moet het vrouwtje dit gewicht er tijdens de overtocht naar het paringsbied er ook nog bijnemen.

In een Covid – loos jaar zou ik jullie graag uitnodigen bij een van onze overzet – acties maar misschien vinden jullie tijdens jullie wandeltochten voor de Bioblitz -actie wel een mooie kikker, pad of salamander. Enjoy en hopelijk tot in 2022!