Natuurblog
Ons natuurblog is een verzameling van studies, bedenkingen, observaties over onze natuurgebieden, over soorten, over allerlei interessante onderwerpen.
Super luie zondag. De zon schijnt volop, hét moment om naar buiten te gaan en leuke dingen te doen. In plaats daarvan lig ik languit in mijn limoengroene zetel, het raam naar het kattenverblijf wagenwijd open. Een zachte bries waait af en toe binnen, als ik mijn ogen sluit lijkt het alsof ik aan zee zit, het radioprogramma Camping Belgica van Stubru op de achtergrond en mijn kat Zorro parkeert haar zo mogelijk nog luier languit op mijn benen, haar blik gericht naar het geopende raam. Tegelijk zit ze ook in de startblokken … klaar om aan te vallen indien een vlinder of bijtje er nog maar aan denkt om binnen te vliegen. Het kattenfort moet verdedigd worden, bij voorkeur door stoere krijgster Zorro want stoere kater Pijl ligt ergens op een handdoek in dromenland, compleet KO.
Nu er geen avondklok meer is en de café’s véél later sluiten dan voorheen is de kans heel groot dat ik af en toe al eens in het donker naar huis fiets.
Ik kijk reikhalzend uit naar een jagende kerkuil of vleermuis maar ook op de begane grond is er op dit late tijdstip nog volop leven. Ratten en muizen schieten de fietswegel over en ook halve stekelige bolletjes (egels hebben maar liefst tussen de 6000 à 9000 stekels) trippelen op hoge poten al snuffelend door de nacht.
Zoals ik al eerder schreef: ik ben een super luie tuinier en ‘Maai – mei – niet – maand’ klonk als muziek in de oren.
Zo gezegd zo gedaan: ik heb de hele maand mei (en ook een stuk van juni) mijn tuin niet gemaaid. De bloemen, grassen, zonnebloemen en ook jonge eikenboompjes groeiden en bloeiden volop. Ik had ook wel veel last van bruine naaktslakken en sinds kort bestaat er een nieuwe soort: ‘vliegende’ naaktslakken. In de buurt zit een egel (die op hoge poten enorm snel kan lopen) en ik ben er van overtuigd dat die superblij zal zijn met deze toegeworpen hapjes.
Om er voor te zorgen dat de collega’s gezond en sportief blijven, organiseert mijn werk een Sportchallenge. Per groepje van 4 zetten we per week en dat gedurende 1 maand een X –aantal stappen. Deze week is het de bedoeling dat we 200.000 stappen zetten en volgende week zetten we er 225.000… dat komt helemaal goed. Zo’n trip is het ideale moment om te Bioblitz-en, foto’s te nemen en stappen te zetten uiteraard.
Lente … en daar horen bloemen blij. Achter de schutting staan bossen herderstasje. Telkens ik naar deze bloemen kijk, denk ik steevast aan de opdracht ‘een herbarium aanleggen’ voor de biologieles in het 1ste middelbaar. (intussen al super lang geleden). Om een of andere duistere reden vond ik dat schooljaar geen herderstasje en waren mijn punten voor dat herbarium al naargelang mijn inzet (lees: net genoeg om te slagen). Tussen die bossen herderstasje staat ook nog paarse dovenetel en de restanten van mijn uitgebloeide krokussen.
De voorbije weken kwam de lente aarzelend het land binnen. De bloemetjes openden zich heel voorzichtig en plots bogen de takken onder het gewicht van de witte en roze bloesems.
Ineens ontplofte de lente en werd het net zomer. Het leven in mijn bijenhuis schoot wakker: wat een bedrijvigheid en een gezoem. Uit het niets tooiden de takken van de bomen zich met kleine felgroene blaadjes en werd het geel van de bloeiende paardenbloemen nog feller geel.
Op een week tijd stapten we van een ijskoude met sneeuw bedekte wereld over in een zonovergoten daar is de lente wereld.
En dan ga je op zoek naar amfibieën, bij voorkeur bij vochtig weer en warmere temperaturen.
Bij het begin van een nieuw jaar horen goede voornemens…. Meestal stranden die na een paar dagen of met veel geluk pas na enkele weken. Deze keer zocht ik echter een duurzaam voornemen …. Iets waaraan ik zou beginnen op 1 januari 2021 en waarvan ik trots zou kunnen zeggen op 31 december 2021… Yes, I dit it !!!!!
De natuur trekt zich gewoon niks aan van Covid 19, die gaat gewoon door. In maart, toen ik de grens met België niet over mocht, verschenen de metselbijen, de eerste zwaluwen keerden terug van het zuiden en vooraleer ik het besefte, waren de gierzwaluwen alweer terug naar hun land van herkomst.
