Natuurblog
Ons natuurblog is een verzameling van studies, bedenkingen, observaties over onze natuurgebieden, over soorten, over allerlei interessante onderwerpen.
19 februari 2023
Dirk Baert vond naast zijn bos (Sint-Gillis-Waas) op een kale akker waar maïs heeft gestaan, blaasjesmos spec. Na microscopie van een rijp sporenkapsel gaat het om het gerand blaasjesmos (Sphaerocarpos texanus). Volgens waarnemingen de eerste waarneming voor het Waasland.
In de tuin op de Carpinus haag van de gebuur vond Dirk Baert, Melanconiella spodiaea. Deze soort was niet terug te vinden op waarnemingen.be en in funbel. Daarom contacteerde hij Bernard Declercq - (Standaardlijst Ascomycota).
Enkele weken geleden, toen de vriezeman in het land was, trokken mijn zus en ik een paar dagen naar de vallei van de elfjes, de feeën en de kaboutertjes. Mijn collega's spraken enthousiast over sneeuw en heel diep van binnen hoopte ik dat het helemaal niet zou sneeuwen: wat vrieskou en zon was voor mij al meer dan genoeg.
Mijnheer Winter staat voor de deur. Dit houdt in dat we lange zomerse avonden inruilen voor superkorte dagen en lange nachten. Ik kocht een hele lading boeken, kwestie van mijn tijd nuttig te besteden(urenlang kletsen op een of ander terras zit er toch niet in). Ik schreef me in voor een online cursus Spaans (super geestig: sommige medecursisten volgen les vanuit Spanje) en ik besloot ook om een 'echte' plantencursus in een fysiek lokaal mét een life publiek te volgen. (plantjes gaan niet lopen of vliegen, vandaar mijn voorkeur voor de studie ervan)
november 2022 - artikel - foto's: © Wim Vereecken
In een uitgehakte nestholte van 2021, bracht een koppel Groene spechten in 2022 voor het tweede jaar jongen groot. De jonge vogels verlieten einde mei de nestholte. Half september werd de nestholte bezet door een groep werksters van de Europese hoornaar. Deze wespensoort gebruikt cellulosevezels als bouwmateriaal en de ingang van de holte werd voor een deel dicht gemaakt.
In oktober stelde ik vast dat de ingang terug vrij was en de werksters niet meer aanwezig waren. Hebben de werksters de locatie verlaten omdat de ruimte te klein was en hebben ze zich elders gevestigd ? Ik ben benieuwd naar de bewoner(s) van het nieuwe jaar.
De voorbije weken ben ik al een paar keer mee trekvogels gaan tellen. Een van deze trektellingen leidde me op een grauwe zaterdagochtend naar het dakterras van de gemeente Temse. Het uitzicht was prachtig: ik kon neerzien op de bochtige Schelde, ik had zicht op een oud pakhuis en met een verrekijker zag ik meer vogels vliegen dan ik ooit had verwacht. Het geluid van de ontwakende stad vermengde zich met het verbazingwekkende harde geroep van de vogels en ik had kortom een paar uur de tijd van mijn leven. Ondanks het miezerig weer had ik toch een paar mooie groepen overtrekkende vinken en spreeuwen.
Op 10 oktober 2022 ging Dirk Baert in het Spaans Fort (Verrebroek) op zoek naar paddenstoelen;
"Niet zoveel paddenstoelen, maar ik kwam daar een inktzwam tegen die qua uiterlijk mij niet zo bekend leek. Macrofoto's genomen en een paar meegenomen naar huis. Microscopie gedaan en doorgestuurd naar Wim Veraghtert (Natuurpunt Studie - admin paddenstoelen).
Ik kreeg de bevestiging dat het gaat om de ruwsporige inktzwam. Zeer zeldzaam en de eerste waarneming in Oost-Vlaanderen met bewijsmateriaal."
In mijn gedachte is de herfst een periode waarin de zon altijd uitbundig schijnt. Ze verwarmt ons met haar laatste zomerse krachten en overspoelt de wereld met een goud poederlaagje. Herfst is appelcake met kaneel, vrolijk kwetterende vogeltjes en een merel die de laatste druiven van mijn druivelaar komt stelen. Herfst is gekleurde bladeren aan de bomen en vallende vruchten.
Het is weer bijna zo ver, het Grote Vogeltelweekend: vogels herkennen en tellen in de tuin van ons papa, met een cava en een lekkere brunch erbij. Ik kijk er al naar uit maar ik ga toch nog even oefenen op al die grote en kleine gevederde beestjes. Ik noteer nu al een paar jaar welke vogels en hoeveel er in de tuin komen. Ik kan steeds een groot aantal vinken en koolmezen optekenen maar dit jaar tref ik met moeite een tweetal pimpelmezen en de bendes staartmezen houden het dit jaar ook voor bekeken. Daarentegen heb ik heel veel merels die mijn tuin bezetten zowel de mannetjes als de vrouwtjes. Het hoogste aantal dat ik telde was acht. Ook de superschuwe grote bonte specht is van de partij. Stiekem vliegt hij naar de paal met voederblok maar meermaals verraadt hij zichzelf. Hij begint dan te roepen. Als ik het opmerk en ik beweeg dan vliegt hij steevast verontwaardigd weg onder een luid gegil. Sinds kort komt het vrouwtje ook op bezoek maar het is echt onbegonnen werk om er een goede foto van te nemen.
Enkele dagen geleden was het super mooi weer en over de middag maakte ik een korte wandeling. De lucht was helderblauw en de zon scheen fel. Ik werd getrakteerd op een bende ‘putters’ (distelvinken) die zich met hun heerlijk gezang hoog in de top van een boom hadden gesetteld. De knalrode kopjes schitterden als een robijn. De lente is bijna in het land ,wat ik enkele uren later niet meer dacht. Toen leek het wel weer Halloween met het mistige weer. Een beetje verderop was een ekster druk bezig met het herstellen van een nest. Tijdens het schikken van de takken was de ekster nog volop aan het tateren, zonder de takken te laten vallen.
Nu er nog geen bladeren aan de bomen staan, is dit het uitgelezen moment om het bos in te trekken en op zoek te gaan naar vogels die je anders altijd hoort maar bijna nooit ziet. Hou ook rekening met lichtinval. Soms zie je een mooi silhouet en levert het je een prachtige foto op maar geen kleuren en in sommige gevallen zelfs geen herkenning van de vogel. Zo stond ik vorig jaar plots oog in oog met een boomkruiper. Geen van beiden had elkaar verwacht: het was een grauw vogeltje en het viel me op dat zijn bekje licht naar onder gebogen was. Het beestje zit zonder foto in mijn geheugen gegrift en ik in het zijne ook denk ik.
Foto van de specht vanuit de luie zetel met de GSM:
Nieuwjaarsdag is voor mij een dag in stijl. Het is namelijk de enige dag van het jaar dat ik luister naar klassieke muziek, de klanken uit de Weense concertzaal buitelen door de woonkamer en ik ben dol op walsen en polka’s. Hoe sneller het lied zit, hoe beter. Onverwachts kreeg nieuwjaarsdag nog een gouden randje: de grauwe wolken losten op en daar was de zon. Die gele bol en die warme gloed, dat noemen ze de zon. Meteen kwam de natuur ook tot leven, zo leek het wel. Maar toen bedacht ik mij dat het leven in de winter gewoon doorgaat en dat de natuur helemaal niet dood is maar zich in alle stilte voorbereidt op een nieuw jaar.
